Reizen op de Galapagos

In de voetsporen van Darwin

Nergens op onze planeet ligt het percentage endemische dier- en plantensoorten hoger dan op de Galapagos-archipel. Door de afwezigheid van de mens, grote roofdieren en uitheemse soorten is evolutie hier op volstrekt natuurlijke wijze verlopen. Een angstreflex voor nieuwsgierige homo sapiens is vele diersoorten dan ook vreemd. Geen wonder dat een jonge Charles Darwin hier in 1835 reeds gretig aantekeningen maakte voor zijn baanbrekend wetenschappelijk werk On the Origin of Species.

Niet enkel bovengronds bruist het van leven. Ook onder de aardkorst borrelt het van geothermische activiteit. De oudste eilanden rezen 4 miljoen jaar geleden op uit de dieptes van de Stille Oceaan, toen de Nazcaplaat en de Zuid-Amerikaanse Plaat onzacht met elkaar in aanraking kwamen. Vandaag doen de eilanden buitenaards aan. Vulkanische landschappen en pikzwarte lavarotsen doen vermoeden dat het leven er hier niet altijd even vreedzaam aan toeging als de talrijke zonnebadende zeeleeuwen doen vermoeden.