Rondreizen in Jordanië

Als een grote stenen droom, zorgvuldig uit de rotsen gehouwen met beitel en hamer, doemt Al Khazneh (de schatkamer) op tussen de roze zandsteenformaties van Petra aan de voet van Jabal al-Madhbah, een berg van bijbelse proporties in de Wadi Musa. Dromen blijken echter vaak waarheid te worden in het Midden-Oosten en in Jordanië is dat niet anders. Van de roestbruine zandvlaktes van de Wadi Rum in het heetgeblakerde zuiden van het land tot de zilte Dode Zee op de grens met Israël lijkt Jordanië een lang uitgesponnen fantasie, een eeuwenoude schatkamer vol culturele en natuurlijke rijkdommen.

Meer dan 800 gebouwen, gevels, graven badhuizen en tempels weerstonden in Petra de tand des tijds. In stilte getuigen ze van de voormalige grootsheid van de stenen stad als belangrijk knooppunt op de handelsroute tussen Jemen en Perzië. Het is het vakkundige nalatenschap van de Nabateeërs, een Arabisch volk dat in de klassieke oudheid zijn zonen over het Arabische schiereiland uitzond.

Dat Jordanië altijd al een ontmoetingsplek voor verschillende culturen was blijkt ook in de wonderwel bewaard gebleven ruïnes van Jerash en Umm Quais in het noorden van Jordanië. De reusachtige tempel van Artemis prijkt er samen met tal van andere Griekse en Romeinse heiligdommen naast oeroude Byzantijnse kerken met prachtig betegelde mozaïekvloeren. Als decor voor bijbelse taferelen en bloederige kruistochten, als bakermat van grootste beschavingen met welluidende namen maar ook als intieme ontmoetingsplek tussen oost en west liggen in Jordanië nog duizenden verhalen onder het warme zand van de woestijn begraven.

Helemaal in het zuiden van het land golven het warme zand en de grillige zandsteenformaties van de Wadi Rum-woestijn over een oppervlakte van 720 km² alle richtingen uit. Van oudsher is dit de thuis van de bedoeïenen, een gastvrij en hartelijk nomadisch volk dat zijn wonderlijke sterrenhemel en gulle zonsondergangen maar al te graag met nieuwsgierige reizigers deelt. Wat Jordanië tot een authentieke reisbestemming maken is niet enkel de grote culturele rijkdom maar vooral deze menselijke warmte en de gulheid van de mensen.