Kleine en grote beestjes in de woestijn

door Heidi De Koninck

Collega Heidi reisde in juni naar het wondermooie Namibië in het zuidwesten van Afrika. Ze trok op safari in Etosha N.P. in Noord-Namibië, kwam oog in oog te staan met nieuwsgierige bavianen en aanschouwde in Okonjima de ondergaande zon in het bijzijn van twee ontspannen jachtluipaarden. Van het buitenaardse Damaraland ging het voorbij Twyfelfontein en Swakopmund naar de Kalahariwoestijn en Fish River Canyon in het zuiden van het land, om af te sluiten op de majestueuze duinen van de adembenemende Namibwoestijn.

Na een goede vlucht start het safarigevoel al meteen bij het verlaten van de luchthaven. Langs de kant van de weg richting centrum Windhoek zie ik verschillende groepjes bavianen. Ook de eerste wrattenzwijnen laten zich al zien. Op een korte verkenning doorheen de stad koop ik een Namibische dubbelstekker in de lokale supermarkt en wandel langs de kleine maar mooie Christuskerk en het Kudu standbeeld.

De volgende dag staat al meteen een hoogtepunt op het programma – het eerste van vele. Na een rit van enkele uren naar het noorden kom ik aan in Okonjima waar het Africat project gelegen is, een project dat weesdieren opvangt en opnieuw probeert te integreren in hun natuurlijke omgeving. Ze richten zich vooral op jachtluipaarden en op een eerste kleine ‘game-drive’ liggen er twee prachtexemplaren badend in de avondzon op een heuvel.

Etosha N.P.

Het echte werk start de volgende dag na aankomt in Etosha Nationaal Park. Op een eerste safaritocht staan er al verschillende antilopen in het decor te wachten: Damara Dikdik, Steenbok en Springbok en steken de eerste giraffennekken boven het struikgewas uit.

De volgende dag gaat de tocht van Oost naar West doorheen Etosha en komen de dieren een voor een langs op het toneel: olifanten, giraffen, zwarte neushoorns, leeuwen en noem maar op! Een dag vol superlatieven! Wanneer je in het park verblijft kan je ’s avonds en heel de nacht door wachten op dieren. De drinkplaatsen zijn heel de nacht verlicht en olifanten, giraffen, neushoorns en dergelijke komen een voor een drinken. Het enige wat je nodig hebt is geduld en wakkere ogen.

Damaraland en Swakopmund

Vervolgens gaat het via Damaraland verder naar de kust. In Damaraland krijg ik landschappen te zien gaande van tafelbergen tot rotsformaties. Ik verblijf er op een idyllische plaats tussen de rotsblokken. Met wat geluk kan je in deze buurt giraffen, bergzebra’s en woestijnolifanten zien. In Twyfelfontein duik je terug de tijd in bij de fascinerende rotstekeningen.

Een portie stank en lawaai wacht me op aan Cape Cross waar een reusachtige kolonie pelsrobben leeft. Ik trotseer het lawaai en stank maar de stank en het geluid achtervolgt me nog even tot ’s avonds in Swakopmund.

In Swakopmund kan je kiezen tussen een tiental interessante uitstappen. Je kunt op een boottocht op zoek gaan naar dolfijnen en walvissen, een vlucht maken over de Geraamtekust maar ik kies voor een uitstap op zoek naar de kleine diertjes. Op the ‘little creatures” tour ga je de woestijn in op zoek naar de kleine dieren die in de woestijn leven. Wij zien een hoornratelslang, een gekko en een hagedis en luisteren naar interessante verhalen van de excellente gids.

Zuid-Namibië

Tijdens het tweede deel reis ik naar het zuiden. Het thema van dit deel van de reis is landschappen maar op een eerste avond in de Kalahariwoestijn ben ik in een privé reservaat waar ik een korte safari maak. Hier kan ik een hele reeks nieuwe dieren van ‘mijn lijst’ schrappen: een aardvark, grootoorvos en aardvos. Het geluk kan niet op.

In het uiterste zuiden van Namibië ligt de Fish River Canyon, de tweede langste kloof ter wereld en de grootste van Afrika! Ik maak een korte wandeling van de ene uitkijkplaats naar de andere en staar de diepte in.

Aan de kust in het zuiden ligt het heel Duits aanvoelende stadje Luderitz. In deze streek worden er nog steeds diamanten gevonden. In de buurt bezoek ik het spookstadje Kolmanskop. Je krijgt er een rondwandeling en kunt er verdwalen in de met zand doorwaaide huizen van de voormalige dorpsbewoners.

Om deze reis met een knaller af te sluiten gaat ik op het einde nog langs de welbekende duinen in de Namib woestijn. Bij zonsondergang beklim ik Elim Dune en de volgende zonsopgang breng ik door bovenop Dune 45. Het letterlijke hoogtepunt is echter het beklimmen van Big Daddy. De afdaling gaat meer dan 300 m recht naar beneden met onder je Sossusvlei en de witte vlakte van Deadvlei terwijl je tot boven de enkels in het zand staat.