Ellen in Ierland: de Wicklow Way

door Ellen Bordinckx

Ierland, al zoveel over gehoord maar zelf nog nooit geraakt. Tot afgelopen paasvakantie dan. Mijn doel was om een deel van de Wicklow Way af te wandelen, het programma dat we zelf aanbieden. Aangezien het eindpunt van de wandeling makkelijk te bereiken is vanuit Dublin had ik besloten – nu ik er toch was – om ook de stad uitgebreid te verkennen.

De dag van aankomst was vrij rustig. Onze lokale partner wachtte me op aan het station van Rathdrum in County Wicklow, zo’n 60 km ten zuiden van Dublin, en bracht me naar de eerste B&B in Tinahely, waar ik hartelijk werd ontvangen met een tasje koffie. Dit smaakte wel na een ‘dag’ reizen. Vanuit Tinahely zijn er meerdere luswandelingen mogelijk, maar deze waren net iets te lang om nog aan te vatten, dus ging ik op verkenning in het dorpje. Al gauw bleek dat dit een klein, vredig dorpje is. Op aanraden van onze lokale agent en de uitbaatster van de B&B ben ik gaan eten in O’Connors. Echt een heel gezellige pub en de perfecte kennismaking met de traditionele Ierse pubs. Met een beetje geluk (ik had het helaas niet) geniet je ‘s avonds van livemuziek.

Shielstown Forest

Dag 2 was de eerste wandeldag. Toen ik naar buiten keek, was het weer – althans voor mij – typisch Iers: bewolkt en miezerig. Goed ingepakt tegen regen en kou zette ik aan richting Shielstown Forest, een etappe van ongeveer 14 km. Al vlug bleek dat ik mezelf iets te warm had aangekleed en de temperatuur toch iets beter meeviel dan verwacht. Binnen enkele minuten ben je op de boerenbuiten. Je hoort geen wagens, werken, mensen… enkel het geluid van de natuur. Gedurende de hele tocht ben ik niemand tegen gekomen. Enkel in de laatste kilometer ben ik aan de praat geraakt met een lokale boer. Zijn Engels was doorspekt met een zwaar Iers accent, wat het niet eenvoudiger maakte, maar des te interessanter.

Eens aangekomen in Shielstown Forest kwam de uitbaatster van de volgende B&B mij ophalen. Ze was erg verwelkomend en bood me koffie of thee aan bij het gezellige haardvuur. Ook het avondeten dat ze serveerde was mooi gepresenteerd en lekker. Na een babbel met andere wandelaars kroop ik onder de Ierse wol.

Naar Glenmalure

De tweede wandeldag werd een lange dag, zo werd me verteld. Ik besloot op het eindpunt van dag 2 te vertrekken en de wandeling zo met 4 km in te korten. Tijdens deze wandeling zocht ik hogere oorden op. Nog geen uur na de start werd ik omringd door mist. Gelukkig was de mist niet te dicht, waardoor ik nog wel de vormen van de bergen kon waarnemen. Hoewel er van echte vergezichten geen sprake was had het hele gebeuren iets mysterieus.

Wat later werd het me ook duidelijk waarom het een lange dag werd. Het pad ging omhoog en omlaag, zelden een plat stuk maar de wandeling was absoluut de moeite waard. Na opnieuw geen andere levende ziel tegen te komen kwam ik aan in Glenmalure. Het verblijf was heel aangenaam. Iets groter dan de andere B&B’ s waar ik reeds verbleef want er was een gemoedelijke pub aangesloten die verwarmd werd met een knisperend houtvuur. De volgende dag kwam ik te weten dat ze er livemuziek hadden gespeeld ’s avonds. Just my luck.

Adembenemend Glendalough

Er werd me toegefluisterd dat van zodra je in Glendalough komt de drukte toeneemt. Nog niet wetende waarom deze plaats zo speciaal was, vertrok ik op wandeltocht. Na een pittige klim begon de afdaling richting Glendalough. Onderweg wisselde ik enkele Ierse ervaringen uit met andere wandelaars. Een aantal uur later kwam ik aan in Glendalough. Net op dat moment kwam het zonnetje erdoor en ik moet zeggen: wauw! De twee meren die er liggen maken de omgeving nog mooier en je komt er helemaal tot rust. Dat het gebied zo uitgestrekt is maakt de drukte draagbaar. Na wat rond te wandelen genoot ik aan de oevers van het meer van de zon alvorens de laatste kilometers van die dag in te zetten.

De volgende dag koos ik voor een rustdag in Laragh (op wandelafstand van Glendalough). Via korte en aangename wandelweg kwam ik terug in Glendalough. Er zijn in deze omgeving tal van luswandelingen mogelijk dus je hebt zelf de keuze tussen een rustige dag of toch een hele dag op pad. Ik opteerde voor de gulden middenweg en combineerde twee kleinere wandelingen.

In vergelijking met de andere dagen was de wandeling van Laragh naar Roundwood vrij kort. Deze tocht vond ik iets minder aantrekkelijk maar een korte wandeling was welkom. Er was een mogelijkheid tot korte luswandeling maar ik gaf m’n benen even wat rust. Eens aangekomen in Roundwood zag ik de ene pub na de andere. De inwoners van Roundwood zijn erg trots dat de hoogstgelegen pub van Ierland in hun dorp ligt.

Enniskerry & Dublin

Op dag 6, officieel de laatste wandeldag in ons standaardprogramma, stond me ongeveer 24 km te wachten. Na een stevig ontbijt vertrok ik richting Enniskerry. Een prachtige wandeling van top naar top met prachtige uitzichten. De wind zorgde voor wat moeilijkheden maar de schoonheid van het landschap was niet te evenaren. Na een lange stevige klim volgde een lange afdaling, voorbij de bekende Powerscourt Waterfall, Ierlands hoogste waterval. Na een lange maar zeer mooie tocht stond een taxi me op te wachten om me naar het hotel in Enniskerry te brengen.

De laatste dag moest ik normaal gezien de bus nemen naar Dublin. Ik kon echter niet genoeg krijgen van al het moois dat Ierland te bieden heeft dus besloot ik om de laatste etappe van de Wicklow Way dan ook maar af te leggen. Dit is ook een etappe van meer dan 20 km dus vertrek op tijd! Na een laatste blik te werpen over de Wicklow Mountains, kwam ik in het gebied van de Dublin Mountains terecht. Hier begon de afdaling naar Dublin, Marlay Park. Het is een geweldig park om door te wandelen en de vele kleine paadjes te ontdekken.

Ik heb deze reis gecombineerd met een kleine citytrip in Dublin. Als je de tijd hebt is deze stad echt de moeite waard om te bezoeken. Er zijn veel musea en vele daarvan zijn gratis om te bezoeken. De stad heeft ook veel groen te bieden, waardoor het geweldig is om in de vele parken te wandelen bij mooi weer.